Het is net iets meer dan drie maanden geleden dat ik de Noordkaap bereikte. Ik ben in gedachten nog regelmatig onderweg. Ik kan niet ontkennen dat ik de vrijheid een mis en dat geldt ook voor de enthousiaste reactie en betrokkenheid via Social Media. Zo gebeurt de afgelopen maanden waar ik vooraf wel op had gerekend, maar met een intensiteit die me verrast. Het is een soort van ‘cold turkey’.
Mijn benefietstocht was een geweldige belevenis. Ik heb iets bereikt dat door menigeen bewonderd werd en wordt. Het voelt tegelijk alsof ik met het bereiken van de Noordkaap ook iets stuk heb gemaakt. Althans zo voelt het een beetje. Mijn ruim twintig jaar oude droom is stuk. Natuurlijk niet echt… ik heb die droom juist verwezenlijkt. En toch is hij daarmee ook als het ware vervlogen. En dat maakt me bewust van iets wat velen zullen beamen: de voorpret is vaak minstens zo waardevol als de gebeurtenis zelf. Muziekliefhebber als ik ben, komt er bij mij gelijk een lied in gedachten. Een van de betere Nederlandstalige bands die ons land in de vorige eeuw heeft gehad, zong het jaren voordat mijn droom ontstond:
Want we zijn allemaal op zoek
Maar we weten niet waarnaar
Soms denk je dit is het
En dat blijkt later weer niet waar
We blijven allemaal op zoek
De jacht is mooier dan de vangst
Hij heeft gelukkig maar gedeeltelijk gelijk, die zanger. Ik weet namelijk heel goed waarnaar ik op zoek ben. Elke vezel in mijn lijf en elke cel in mijn brein wil weer op jacht en is daar inmiddels driftig aan begonnen. Op jacht naar de volgende droom. Want een leven zonder dromen is als een tuin zonder bloemen. En langzaamaan ontkiemen de eerste zaadjes.
Mijn eerste reactie op de Netflix-documentaire Tour du Faso bijvoorbeeld: ‘Dát is mijn volgende doel! Ik ga zelfstandig de Tour du Faso rijden. Die route vind ik op de een of andere manier wel.’ Het volgende moment besef ik dat deze droom wel eens op een nachtmerrie zou kunnen uitlopen. Op de reisapp van MinBuZa is het land namelijk voor tweederde rood gekleurd. De rest is geel. Wees gerust moeders*, dit is niet het land waar ik ga fietsen.
‘Droom groot, begin klein’ is een gezegde dat evenmin waar is als de uitspraak ‘kijk niet achterom’ (zie mijn blog van 27 juni). Want ‘wie het kleine niet eert…’. Ik heb besloten om klein te dromen, maar zal er wel alles aan doen om de grens op te zoeken. De uitdagende fietstocht als metafoor voor het leven. Het zal mijn drijfveer blijven, en dus die van 5KNOORD.
Ik ga op weg naar 21 juni 2023. Ga je mee?
*de meervoudsvorm is geen tikfout, maar een bewuste keuze. Ik heb namelijk meerdere moeders.
