De afgelopen week is het stil geweest op de site en de social media van 5KNOORD. En eigenlijk past op dit moment ook vooral stilte. Ik weet dat dit geen platform is voor politieke uitingen, maar geraakt worden door wat er in Oekraïne gebeurt heeft niets met politiek te maken. Het is onmogelijk dat het je niet gepakt wordt door de beelden wat ook je (politieke) mening is over het conflict. Ik weet in elk geval dat ik er stil van word, akelig stil.
De hoofdstad Kiev ligt op minder dan tweeduizend km afstand van Heerlen. Als je vierhonderd kilometer verder naar het oosten rijdt, zit je in Charkov. De afstanden voelen vreemd aan in combinatie met mijn eigen tocht. De naam 5KNOORD is niet zomaar gekozen: vijfduizend kilometer naar het noorden. En ik realiseer me dat ik met die afstand heen en terug naar Charkov zou kunnen fietsen. Het zou verdomde riskant en oerdom zijn om het in de huidige situatie te proberen, maar dat vinden sommige mensen (lees: mijn moeder) ook van mijn voornemen om naar de Noordkaap te fietsen.
Ik heb het bij mijn benefietsexpeditie over 5000 kilometer afzien. Dat is in verhouding tot het afzien in Oekraïne een makkie. In vergelijking met de uitdagingen en erbarmelijke omstandigheden die de bevolking daar ondergaat, is mijn tocht een luxe cruise. Zie ik op tegen zeven weken alleen onderweg zijn? Hoe moet dat voelen voor de overlevenden die bij een bombardement hun dierbaren hebben verloren?
Het zet mij en mijn plannen even stevig met beide benen op de grond. Het blijkt maar weer dat alles in het leven heel relatief is. Betekent dit dat ik mijn plannen schrap? Allesbehalve, het zorgt er alleen maar voor dat opgeven nu helemaal geen optie meer is! Ik overweeg hooguit mijn route om te gooien en Estland, Letland en Litouwen te schrappen. Maar dat besluit schuif ik nog even voor me uit.
Wat ik niet voor me uit schuif, is iedereen te bedanken voor zijn steun. De donaties blijven gestaag binnen stromen en ik krijg ontzettend veel positieve berichten om me succes te wensen. Dat is geweldig! Het bevestigt hoe belangrijk het is om lief te zijn voor elkaar en naar elkaar om te kijken. Dat het goed is om elkaar te helpen. En dan komen kansen soms vanuit een heel onverwachte hoek, maar daarover een volgende keer meer.
