Het afzien is begonnen, Maar vooral het genieten. Met een grote G!
Na een intens en emotioneel afscheid werd ik nog een paar kilometer op de fiets vergezeld door een delegatie van het bestuur. Maar uiteindelijk is daar toch het moment dat je alleen verder moet.
En dat is behoorlijk wennen na de laatste dagen, waarin ik op een geweldige manier niet één maar twee dagen mijn verjaardag heb mogen vieren. Het contrast kan nauwelijks groter zijn. En dan ook nog zeven weken zonder mijn vier schatten.
Het was een pittige dag met vrijwel continu wind tegen en langdradige stukken door stedelijk gebied. De fietspaden in de Duitse steden zijn zowaar nog slechter dan de gemiddelde Belgische B-weg. Wat een drama. Fietsen langs enorme koolzaadvelden maakt gelukkig veel goed!
De beloning aan het eind van de dag? Een koude douche op een matige camping en een overheerlijke pasta bij de plaatselijke Italiaan.
Voor vandaag zullen jullie het hiermee moeten doen. Later meer…
