Is vandaag dan de dag dat alles omslaat? De dag waarop alles breekt? Het wil niet lukken vandaag. Met lood in de kont, pap in de benen en de moed in de schoenen ploeter ik over de Noorse wegen. Zoals het asfalt een paar dagen geleden onder mijn wielen door snelde, zo lijken mijn banden vandaag aan het wegdek vast te plakken.
Hoeveel ik ook naar binnen prop, de energie wil niet naar mijn spieren. Is het dan over en voorbij na drie weken onderweg te zijn? De Giro is immers ook sinds zondag afgelopen en die begon in hetzelfde weekend als mijn vertrek. En dat zijn profs!
Ik grijp de gelegenheid aan om terug te kijken op andere momenten tijdens deze tocht waarop het niet meezat.
De meest passende is deze. Op de langgerekte wegen in Estland met de wind schuin van voren heb ik alle inhalende vrachtwagens aanvankelijk vervloekt, omdat die me elke keer bijna de berm in bliezen. Totdat ik ze als vriend ging zien: na de drukgolf komt namelijk een vacuüm waarin ik een seconde of vijf tot tien vooruit word gezogen. Toen ik dat eenmaal doorhad… Elke keer als ik zo’n gevaarte in mijn spiegeltje van achteren zag naderen, zette ik me schrap om de eerste ‘klap’ op te vangen en daarna even dankbaar mee te liften.
Het is een voorbeeld waar ik de flexibiliteit vond om een situatie anders te bekijken. De wind kan ik niet veranderen, maar wel hoe ik ermee omga.
Een tijd geleden hoorde ik van iemand de uitspraak: ‘van stront kun je geen slagroom kloppen’. Helemaal waar, maar als je de stront lang genoeg laat drogen, kun je er een vuurtje mee aansteken. Zelf gezien in Nepal.
Zonder hoogdravend te willen overkomen, begin ik mijn fietsexpeditie te zien als een metafoor voor het leven zelf. Met letterlijk ups en downs. De ene keer wind tegen, de andere keer in de rug. Door dalen en over heuvels. Soms alleen en dan weer in gezelschap.
Hoe ga je om met de uitdagingen in het leven? Het heeft allemaal te maken met veerkracht. Een thema dat ook centraal staat binnen het Toon Hermans Huis. Een thema waarover we een prachtig programma hebben georganiseerd op donderdag 7 juli in Cultuurhuis Heerlen. Een avond waarop drie mensen vanuit een totaal verschillend perspectief vertellen hoe zij op veerkrachtige wijze de uitdagingen in hun leven hebben aangepakt. Kijk hier maar eens:
Hoe het vandaag afliep met mijn veerkracht? Opeens is daar dat moment dat ik in een Noorse tuin twee plastic flamingo’s zie staan (intimi kennen de betekenis). De weg draait en daardoor heb ik de wind in de rug. Het fietsen gaat nog steeds belabberd, maar het gevoel is wel anders! Ik realiseer me dat ik precies op de helft van mijn benefietstocht zit. Dat ‘halverwege’ is altijd een bijzonder moment, dus waarom nu niet? De tijd die het duurt totdat ik mijn gezin en iedereen die me lief is weer kan knuffelen, is korter dan dat ik ze tot nu toe heb moeten missen.
Ik besluit dat vandaag geen breekpunt is, maar een keerpunt!
