Er zullen vast en zeker een aantal mensen denken: ‘Zeven weken weg en niet werken, nou nou. En dat op die leeftijd met verhoogd risico op vergeetachtigheid. Straks hebben ze bij Toon Hermans Huis Parkstad de begroting wel rond, maar een directeur die niet meer weet wat hij moet doen en hoe’.
Ik kan jullie geruststellen. Ik heb tijdens deze expeditie mijn managementvaardigheden aardig onderhouden, zowel op strategisch, als tactisch en operationeel niveau. Dat alles rondom het zogenaamde Project I.T.P. Ik zal jullie dat hier haarfijn uitleggen.
Het begint met het signaleren van een ongewenste situatie die om verbetering vraagt. In dit geval de beperkte veiligheid van de fietser in de gemiddelde tunnel in Noorwegen. Hier is structurele verbetering gewenst én heel eenvoudig realiseerbaar zonder kostbare ingrepen. Kijk, ook daar heb ik aan gedacht.
Al voor de eerste kilometer gefietst was, ben ik als projectleider gestart met het project I.T.P. Er is gelijk een werkgroep gevormd, waarbij ik de rol van voorzitter op me genomen heb. De werkgroep heeft alle tunnels onderweg in kaart gebracht en mogelijke risico’s geïnventariseerd.
Ter plekke is door de werkgroep het overzicht van knelpunten op locatie getoetst. Het resultaat daarvan is voorgelegd aan de stuurgroep, onder mijn voorzitterschap. Die is aan de slag gegaan met het formuleren van richtlijnen om te komen tot een veilige situatie voor niet alleen de fietser, maar ook voor de overige weggebruikers.
De richtlijnen zijn vervolgens door een klankbordgroep in diverse praktijksituaties toegepast. Op basis van best-practice zijn de oorspronkelijk richtlijnen waar nodig door ondergetekende aangescherpt. Dit is vanzelfsprekend ter verificatie teruggelegd bij de stuurgroep.
Vanwege het belang van de situatie heb ik het I.T.P. in een spoedbijeenkomst ingebracht bij de toetsingscommissie voor verkeersveiligheid. Die heeft unaniem met één stem voor implementatie van het plan gestemd.
Het Internationale Tunnel Protocol (I.T.P.) geldt voor alle tunnels langer dan 50 meter waarbij geen sprake is van een aparte fietstunnel en bestaat uit de volgende stappen:
– stop op de veiligheidshaven voor de ingang van de tunnel;
– trek een vest of jasje aan als je dat niet al aan hebt. Het is gemiddeld namelijk maar een graad of 7 in de tunnel;
– zet voor- en achterlicht van de fiets aan;
– trek een reflecterend hesje aan voor extra zichtbaarheid. De mensen in Scandinavië rijden namelijk als gekken, ook in een tunnel;
– doe oordoppen in tegen het lawaai van naderende en passerende voertuigen. Die hoor je al voordat je ze ziet. Dat mag ook je koptelefoontje zijn;
– zet je schrap en begin aan de tocht door de donkere spelonken van de Noorse fjorden;
– een schietgebedje is optioneel!
Mocht je een schriftelijk exemplaar van dit Internationale Tunnel Protocol willen ontvangen, dan kan dat door donatie van tien euro of meer op de doneerpagina van 5KNOORD o.v.v. ITP
Voor de kritische managers onder de lezers: omdat er geen sprake is van een crisissituatie is er bewust geen gebruik gemaakt van de zogenaamde BOB-methodiek. Mogelijke overeenkomsten met deze methodiek berusten op louter toeval.
P.S. Verder gaat het wel weer goed met me…
