Skip to main content
Wie wielrennen zegt, zegt EPO. Hoewel dat spul natuurlijk al lang achterhaald is, is dat wel het eerste waar we aan denken bij doping. En hoe konden die mannen ook anders bij de grote wedstrijden? Het publiek verwachtte bovenmenselijke prestaties. Gelukkig is mijn benefietsexpeditie geen wedstrijd of bovenmenselijke prestatie en kan ik dus zonder EPO.

Nee, doe mij in plaats daarvan maar een dagelijkse shot melatonine! Ik weet niet of dat op de lijst met verboden middelen van de UCI staat, maar toch… ik wil melatonine!
Voordat ik startte met mijn avontuur verheugde ik me op het ervaren van de midzomernachtzon! Op dit moment snak ik eerder naar een lange donkere winternacht.
Al sinds ik inmiddels bijna een maand geleden in Finland aankwam, wordt het niet meer donker ‘s nachts. De zon ging weliswaar nog onder, maar dat was eigenlijk zinloos. In de eerste plaats omdat ze nauwelijks een uur of twee later weer op moest. En in de tweede plaats, omdat ze niet eens de moeite deed om écht fatsoenlijk onder te gaan. Met als gevolg dat het rond drie uur in de ochtend hooguit een beetje schemerig was.
Sinds een week of twee gaat hier boven de poolcirkel de zon helemaal niet meer onder. Niet eens een beetje. Niet dat het veel verschil maakt voor de hoeveelheid daglicht waaraan ik word blootgesteld.
Enerzijds is dat heel fijn, want ik heb ‘s avonds om half twaalf bij wijze van spreken nog zin om op de fiets te stappen om naar de volgende camping te rijden. Aan energie geen gebrek. Dat schijnt normaal te zijn omdat door het aanhoudende licht, mijn pijnappelklier – ik heb het ook aan Google moeten vragen, hoor – minder melatonine aanmaakt. Daardoor word ik dus niet moe, ondanks de dagelijkse inspanning.
Voor die aanmaak van melatonine heb je serotonine nodig. Misschien heb ik wel een tekort aan dat stofje? Ik betwijfel het ten zeerste als ik van datzelfde Google verneem dat mijn lijf serotonine aanmaakt onder invloed van voldoende zonlicht, buitenlucht, beweging en bepaalde voedingstoffen, waaronder bananen. Moet ik dat nog toelichten?
Als ik aan serotonine geen gebrek heb, ligt het misschien aan de omzetting van serotonine naar melatonine? Daarvoor heb je eiwitten nodig. Die zitten vanzelfsprekend in eieren, maar ook in vlees, vis en zuivel. Als fanatiek carnivoor mét de dagelijkse consumptie van een liter

yoghurt, lijkt me dat ook niet de oorzaak van het probleem.

Dan blijft er volgens mij maar één wezenlijke factor over die het hele proces van de melatonine-aanmaak verstoort. ‘Zorg voor duisternis’, zegt Google! Tja, mijn tentje heeft geen verduisteringsgordijnen, dus dat is lastig. Ik slaap inmiddels met een zogenaamd buffje over mijn ogen. Niet echt fijn, maar het helpt wel een beetje. Maar dat het nou een verschil is van dag en nacht, kan ik ook weer niet zeggen.
Geen zorgen, ik heb geen last van (over)vermoeidheid. De continue aanmaak van energie compenseert tot nu toe met twee vingers in de neus het tekort aan slaap. En tegelijk, wie bepaalt dat ik elke nacht een uur of acht moet slapen? Ik niet!
Dus vergeet EPO en laat bij nader inzien die UCI-arts met een dagelijkse shot melatonine ook maar zitten. Ik voel me prima. Ik ben nog steeds een Happy Cyclist!