Het is de hoogste tijd dat de voorbereidingen intensiever worden. En dat wil niet echt lukken. Allerlei andere zaken vragen ook om aandacht: de verbouwing van de badkamer, activiteiten met de harmonie, de redactie van het wijkblad of mijn werk voor het Toon Hermans Huis. En dan is er het gezin, dat zelfs nu al vaak te weinig aandacht krijgt! Ik denk soms dat ze straks geen enkel verschil merken. Gelukkig is Erik er! Die brengt me terug naar de kern.
Met bijna 7 weken fietsen voor de boeg, ben ik geneigd het vooral te zoeken in veel trainingskilometers. En hoewel de benen straks veel werk moeten verzetten, bestaat het risico dat fysieke ongemakken straks een heel andere oorzaak hebben. En geloof me, die fysieke ongemakken gaan komen…
De meer doorgewinterde fietser weet het al: het gaat om de kern. In het peloton heet dat de core-stability. En terwijl ik dacht dat ik goed bezig was met allerlei oefeningen, weet Erik het nog meer tot de kern te brengen. Als de kleine spiergroepen in de kern van je romp sterk genoeg zijn, hoeven je grote spieren dat minder te compenseren. Klinkt logisch, toch? Vooral uit de mond van een fysiotherapeut.
Als vriendendienst en bewondering voor mijn actie, maar vooral vanuit zijn persoonlijke betrokkenheid, kan ik bij MIJN Fysio terecht. Erik legt mijn wervels weer in de juiste volgorde als ik een weekend in de badkamer heb geklust. En hij begeleidt me vooral bij het versterken van mijn kern.
Het klinkt makkelijker dan het is. Ik doe oefeningen waarbij ik het idee heb niets te trainen. Het vraagt opperste concentratie om te voelen dat je de juiste spieren gebruikt. Maar het helpt en dus kom ik op 21 juni nét iets minder gebroken aan op de Noordkaap.
